16.04.2012

Yükte ağır pahada hafif



Ne kadar kalabalık herkes, çok, birsürü.. herkesin bu kadar kalabalık oldugu bu zamanlarda ben daha da kalabalığım ..
ben böyle kalabalık olunca kendi payıma düşen bi gıdım oksijen de yetmiyor işte , ne bana ne onlara..
kafa sayıları çok fazla ancak doğru dürüst hiç kimsenin yüzü yok, gözlerinde yada bakışlarında demeliyim birşeyler eksik..kelimeleri ezber hep..
öyle çokçayız ki aslında yine de göze batmıyor gözden düşen yanlarımız..
sahip olunan onca özellik havada sallanmakta..en birinci sadakat ikinci saygı , artık en yukarda..
birşeye yada birine..
benim gibi eski kafalı için ne mühim oysa..
evet eskidi kafam, dökülmese de saçlarım; beyazlarım var
havadakiler kadar beyaz
tum misafirperverliğimle
her brine sefkatle lezzetlendirilmiş kalbimi servis ettim etmesine de hiddetlendirilmiş soslu vicdanıma tercih ettiler..
gördüm ki tokmuş karınları ,bu oyunlara ya da saygıya..
sizleri oldukça tanıyorum .. tekrar acıktıgınızda, mideniz kazındığında yeniden konusmayacağım..
bi level öndeyim sizden ben..
bi kalp
bi vicdan
komiklik bu , ah yapmayın bunu bana..

11.04.2012

bu yazı, cam kenarı..



ben hep onların sözümü balla kestiklerine inandım...birde arıların çok çalşkan olduguna..
susabilmek benim için toprağa atılan ilk tohumdu , filizlenmesi gözlerimdeki bi ışığa bakardı..Çoğu zaman lafı uzatmak işte o ışığa erişebilmek içindi..
ama hiç susmuyorsa dikkatli olmalıydım, gözümü bile kırpmadan..
ben sanırım en çok toprağın sözüne inandım..
birde onun suskunluğuna..

gözlerim kapalı benim
ceplerimse hep tohum

8.04.2012

Güzel



Ben yazarken ,  tasları kaldırıyorum ve altlarında ne olduğunu gösteriyorum.
zaman zaman taşların altından canavar çkıyorsa ,
benim suçum değil..

                                      Jose Saramago