önceleri sende kalkmadın bagdaş kurdugun dünyanın sırtından
ama sonra birileri için onların rüyalarına dogru koştun durdun. ayakların hep değdi dünyanın üzerine , dünya döndükçe sende koştun.
kış günü koştukça baharın karnıbaharı oldun. karnımın baharı.
gözlerimi kapatınca unutmaya calısıyorum gördüğüm rüyaları , yıldızlar aklımın içindeki kapıları tıklatıp , ağaçların uyku kenarlarına dokunuyor , sevmekten yorulupta unutma beni diyor.
en iyi sır tutan hayvanı almak istiyorum kendime , boynuna sarılırım diye.
her sarldıgımda , senin aklından cıkmayı bana öğretsin diye ..
ağacın yeşilinin yerini tutamadım.
uzun boynuna baskalarının da sarılmıs olma ihtimalini aklımdan cıkaramadım.
zürafayı alamadım.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder